Marvel-wedstrijd: Capcom Collection, Yars Ascends, Rugrats Rampage

Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic ($ 49,99)

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, zijn deze games steeds groter en beter geworden. Vervolgens uitgebreid naar het bredere Marvel-universum met Marvel Super Heroes, vervolgens de toen ongelooflijke Marvel vs. Street Fighter-crossover, naar het over-the-top Marvel vs. Capcom en het waanzinnig over-the-top Marvel vs. Capcom 2 in in elk opzicht blijft Capcom de lat hoger leggen. Marvel vs. Capcom Fighter Collection: Arcade Classics omvat de eerste delen van de serie, plus Capcoms uitstekende side-scrolling side-scrolling-game The Punisher. Dit is een fantastische verzameling spellen.

Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat Capcom Fighter Collection heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en extra inhoud. Helaas betekent dit ook dat er maar één save-slot is in de hele collectie, gedeeld door alle zeven games. Dat is al vervelend genoeg in een collectie vol vechtspellen, maar het is nog erger als er ook een side-scrolling side-scrolling game is waarin je misschien zelfstandig je voortgang wilt opslaan. Oké. Voor de rest is alles hoe jij wilt dat het is. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, fantastische extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele consoleversies in zaten. De PlayStation EX-versies van de team-upgames zijn zo verschillend dat ze leuk zouden zijn om op te nemen, terwijl de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 veel interessante extra's heeft die het een betere aanvulling maken op de thuisgame voor één speler. Beste keuze. Ik zou het niet erg vinden als Capcom ook twee van zijn Super Nintendo Marvel-games zou toevoegen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier passend toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het feit dat er maar één opslagplaats is die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics is een andere must-have-collectie van Capcom, en doet het geweldig op Switch.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars stijgt ($29,99)

Ik geef toe dat ik behoorlijk sceptisch was over deze game vanaf de dag dat deze werd aangekondigd. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een jonge hacker met de codenaam Yar, dacht ik dat ik op een parodiewebsite was gestuit. Het is gewoon de perfecte storm van waarom, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet daar geweldig werk mee, en het is hier hetzelfde. De graphics en geluidseffecten zijn geweldig, de gameplay is soepel en de kaartindeling is goed genoeg. Trouw aan de stijl van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen groot probleem.

WayForward moet ook worden geprezen omdat het zijn best doet om het lastige probleem op te lossen van het koppelen van dit spel aan een oude single-screen shooter. Je speelt vaak levels in Yars’ Revenge-stijl en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het sluit ook zoveel mogelijk aan op een relatief uitgewerkte wereld. Dit voelt nog steeds als een enorme opgave, maar ik denk niet dat Atari veel andere keus had dan een lange pass als deze te proberen. De bibliotheek met klassieke games kan immers maar in beperkte mate worden "opgeladen". Het voelt als een spel dat schommelt tussen twee doelgroepen die elkaar nauwelijks overlappen, en ik weet niet zeker of dat beter is dan iets volledig origineels maken.

Hoewel er nog steeds gedebatteerd kan worden over de vraag of dit conceptueel verantwoord is, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je nergens zorgen over hoeft te maken over de beste games in het genre, maar als je op zoek bent naar een Metroidvania-game om een ​​paar dagen in het weekend te spelen, zul je niet teleurgesteld zijn met Yars Rising. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan voelt alles natuurlijk aan.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar ik ben niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, of of ik me specifieke afleveringen herinner. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzonder warm en vaag gevoel bij het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op "Bonk" leek en het past in ieder geval bij Tommy's anatomie. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste wat opvalt is het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het zelfs duidelijker dan de tv-serie. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningselementen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus het klopt allemaal. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Een platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Niet helemaal zoals 'Bonk', maar dat is niet beloofd.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te stappen naar Chucky om van zijn volledige gezondheid te genieten. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat zullen ze zeker niet doen? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. Ze hebben het echt gedaan! Jullie allemaal, dit is een spel geïnspireerd door Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kon ook worden opgepakt en weggegooid. Er waren ook blokken die ik moest oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil daar het beste in is. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, niet slecht. De baasgevechten zijn ook leuk en plezierig. Na een tijdje spelen merkte ik ook dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een strakke, moderne versie en een 8-bits weergave op NES-niveau. Het speelt hoe dan ook goed, en beide stijlen hebben hun verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik absoluut dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn mandaat. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Afgezien van de besturingsproblemen, is mijn enige klacht dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is een beter spel dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. Er is goed gebruik gemaakt van de Rugrats-licentie, hoewel ik graag zou willen dat deze voor de tussenfilmpjes was gebruikt. Het is een beetje kort en licht, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5