มรดกการสร้างภาพยนตร์ที่เป็นเอกลักษณ์ของ Lynch ยังคงอยู่

นักบิน Twin Peaks เปิดขึ้นพร้อมกับ Mundane: นักเรียนมัธยมปลายแอบสูบบุหรี่เด็กชายคนหนึ่งเรียกไปที่สำนักงานของอาจารย์ใหญ่ จากนั้นคำพูดของเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เงียบไปกับอาจารย์เสียงกรีดร้องนักเรียนที่หลบหนีน้ำตาของครูและการประกาศที่ปรากฏ กล้องของ David Lynch มุ่งเน้นไปที่โต๊ะว่าง นักเรียนสองคนแลกเปลี่ยนรูปลักษณ์ความเข้าใจที่เงียบ - Laura Palmer ตายไปแล้ว สิ่งนี้จะห่อหุ้มอัจฉริยะของ Lynch อย่างสมบูรณ์แบบ: การตีข่าวที่ไม่มั่นคงของสามัญและการรบกวนอย่างลึกซึ้ง

Lynch จับรายละเอียดพื้นผิวของชีวิตอย่างเชี่ยวชาญ แต่งานของเขาเผยให้เห็นความไม่สบายใจที่แฝงตัวอยู่อย่างต่อเนื่อง "สิ่งที่ไม่ถูกต้อง" ใต้แผ่นไม้อัดของสภาวะปกติ ฉาก Twin Peaks เป็นตัวอย่างของแกนกลางนี้ แต่มันก็เป็นเพียงแง่มุมเดียวของผลงานที่หลากหลายและหลากหลายของเขา แฟนลินช์ที่ทุ่มเทใด ๆ สามารถนำเสนอฉาก "ชัดเจน" ที่แตกต่างกันโดยเน้นความกว้างของการอุทธรณ์ของเขา

คำคุณศัพท์ "Lynchian" ได้รวบรวมคุณภาพที่เข้าใจยากไม่มั่นคงและฝันที่กำหนดผลงานของเขาและประสานสถานะตำนานของเขา ศิลปินเพียงไม่กี่คนที่ทำบุญ ในขณะที่คำศัพท์เช่น "Spielbergian" หรือ "Scorsese-ish" อธิบายองค์ประกอบโวหารเฉพาะ "Lynchian" ก้าวข้ามข้อ จำกัด ดังกล่าวครอบคลุมความรู้สึกที่ไม่สบายใจและสับสนเช่น "Kafkaesque"

การเฝ้าดู Eraserhead เป็นประสบการณ์ที่สร้างขึ้นสำหรับเราคนหนึ่ง (สก็อตต์) พิธีกรรมของเส้นทางต่อมาได้แบ่งปันกับลูกชายวัยรุ่นของเขาซึ่งค้นพบอย่างอิสระและ binged Twin Peaks สิ่งนี้พูดถึงคุณภาพงานของ Lynch ที่ยั่งยืน

Twin Peaks: The Return (2017), ท่ามกลางความคิดถึงความคิดถึงฮอลลีวูด, แสดงความเป็นอิสระอย่างไม่เปลี่ยนแปลงของ Lynch เขาเพิกเฉยต่อความคาดหวังท้าทายการประชุมโดยส่วนใหญ่ละเว้นอักขระดั้งเดิมที่สำคัญ วิธีการที่ไม่เป็นทางการนี้เป็น Lynchian ที่เป็นแก่นสาร

แม้แต่โครงการทั่วไปของเขาเช่น Dune ที่น่าอับอาย (การผลิตที่มีปัญหาอย่างมีชื่อเสียงในรายละเอียดใน Max Evry เป็นผลงานชิ้นเอกใน Disarray ) รักษาตราประทับ Lynchian ที่ชัดเจน แม้จะยึดติดกับวัสดุแหล่งที่มาภาพที่เป็นลายเซ็นของ Lynch - เช่นเครื่องรีดนมแมว/หนูที่น่าจดจำ - หาภาพยนตร์

กระนั้นงานของ Lynch ก็มีความงามแม้จะมีความแปลกประหลาด ชายช้าง ในขณะที่วิธีการที่ใกล้เคียงที่สุดของเขากับเหยื่อออสการ์ยังคงเป็นภาพยนตร์ที่เจ็บปวดและเคลื่อนไหวตั้งอยู่กับฉากหลังที่ไม่มั่นคงของยุคประวัติศาสตร์ที่การกระทำทารุณของ "Sideshow Freaks" เป็นเรื่องธรรมดา คู่นี้การตีข่าวของการสัมผัสและการรบกวนนั้นเป็น Lynchian โดยเนื้อแท้

การจัดหมวดหมู่งานของ Lynch พิสูจน์ให้เห็นว่าไร้ประโยชน์ สไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขานั้นเป็นที่จดจำได้ทันทีการผสมผสานของความมืดอารมณ์ขันอารมณ์ขันและความแปลกประหลาดของแท้ เขามีความสามารถที่แปลกประหลาดในการเปิดเผยโลกที่ซ่อนอยู่ใต้พื้นผิวซึ่งเป็นธีมที่เกิดขึ้นซ้ำ ๆ ในภาพยนตร์เช่น Blue Velvet ซึ่งวางจำหน่าย Americana ที่งดงามด้วยการรบกวนของผู้ค้ายาเสพติดและตัวละครที่แปลกประหลาด

Lynch แสดงให้เห็นถึงยุคที่ไม่เหมือนใครการเปลี่ยนจากการได้รับอิทธิพลจากผู้สร้างภาพยนตร์ที่ผ่านมาเป็นผู้มีอิทธิพลเอง คำว่า "Lynchian" สะท้อนให้เห็นถึงวิวัฒนาการนี้ซึ่งบ่งบอกถึงผลกระทบที่ยั่งยืนของเขาต่อผู้สร้างภาพยนตร์รุ่นต่อ ๆ ไป

ภาพยนตร์อย่าง ฉันเห็น The TV Glow (2024) แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลที่ยั่งยืนของ Surrealism ของ Lynch ผู้กำกับคนอื่น ๆ รวมถึง Yorgos Lanthimos ( The Lobster ), Robert Eggers ( ประภาคาร ), Ari Aster ( Midsommar ), David Robert Mitchell ( ตามมา ใต้ทะเลสาบสีเงิน ) Emerald Fennell ( Saltburn ) Richard Kelly ( Donnie Darko ) ความรู้สึกแสดงให้เห็นถึงผลกระทบที่หลากหลายของวิสัยทัศน์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา

ในขณะที่ไม่ใช่ทุกคนที่อาจเป็นแฟนของ Lynch ความสำคัญของเขาในฐานะผู้ริเริ่มภาพยนตร์ไม่อาจปฏิเสธได้ ภาพยนตร์ของเขาด้วยการสำรวจโลกที่เกินความจริงยังคงสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้สร้างภาพยนตร์เพื่อให้มั่นใจว่ามรดกของเขาจะยืนหยัด พวกเราก็จะค้นหาคุณภาพ "Lynchian" ที่เข้าใจยากต่อไปซึ่งความงามที่ไม่มั่นคงซึ่งอยู่ใต้พื้นผิว