Ulepszenia walki Dooma z metalvolution

Trwałe połączenie Dooma z muzyką metalową jest niezaprzeczalna. Pojedyncza nuta z dowolnej ścieżki dźwiękowej Doom natychmiast wywołuje demoniczne obrazy serii, odzwierciedlając estetykę zespołów takich jak Iron Maiden. Ta symbiotyczna relacja między rozgrywką Dooma a podgatunek metalowych ewoluowała w ciągu trzech dekad. Z jego thrash metalowych ścieżki dźwiękowe Dooma przemierzały różne metalowe style, kulminując intensywność metalcore Doom: The Dark Eges .

Oryginalny z 1993 r. * Dokonał się mocno od końca lat 80. i wczesnych lat 90., takich jak Pantera i Alice w łańcuchach, widoczne w utworach takich jak „Untitled” (E3M1: Hell Keep), który przypomina „Unt of War” Panterę. Ogólna ścieżka dźwiękowa obejmowała Thrash Metal, przypominającą Metallikę i wąglika, doskonale uzupełniając szybką akcję gry. Wynik Bobby'ego Prince'a pozostaje kultowy, odzwierciedlając ekscytującą grę.

Ta synergia trwała ponad dekadę do wydania Doom 3 w 2004 roku. Ta inspirowana horrorem ratę inspirowaną przetrwaniem eksperymentowała z wolniejszym tempem, wymagając nowego krajobrazu dźwiękowego. Podczas gdy początkowo rozważano zaangażowanie Trenta Reznor, Chris Vrenna (wcześniej dziewięć cali paznokci) i Clint Walsh ostatecznie skomponowali ścieżkę dźwiękową, czerpiąc inspirację z atmosferycznego i złożonego dźwięku narzędzia. Główny motyw Doom 3rezonuje z eksperymentalną naturąMateralus, pasując do horroru science fiction gry.

Unikalny styl Doom 3wyróżnia się w serii Doom, odzwierciedlając szerszą ewolucję gier FPS na początku 2000 roku. Przejście w kierunku strzelców konsoli i równoległe zmiany w muzyce metalowej (następstwa upadku Nu-Metala) wpłynęły na kierunek gry. Podczas gdy Doom 3 nie był tak uznany przez krytykę jak mentalu , jego niepokojąca ścieżka dźwiękowa pozostaje udanym eksperymentem.

Po okresie wyzwań rozwojowych, 2016 Doom zrewitalizował serię, powracając do szalonego tempa oryginału. Ścieżka dźwiękowa Micka Gordona, mistrzowska mieszanka DJent i Heavy Metal, stała się natychmiast kultowa, prawdopodobnie przekraczając wpływ oryginału. Uważające się za serce rytmów śladów takich jak „BFG Division” doskonale zsynchronizowały się z intensywną walką gry.

• Doom Eternal (2020), jednocześnie zawierającą pracę Gordona, doświadczył złożoności produkcji, co skutkuje ścieżką dźwiękową, która, choć wciąż mocno wpływa jego styl, pochyla się bardziej w kierunku metalcore, odzwierciedlając trendy z końca lat 2010 i na początku lat dwudziestych XX wieku. Wpływ zespołów takich jak przyniesienie mi horyzontu i architektów jest namacalny, szczególnie w cięższych awariach albumu i elementach elektronicznych. Pomimo swojej jakości ścieżka dźwiękowa Eternal *wydaje się nieco mniej surowa niż jego poprzednik, odzwierciedlając włączenie platformu i elementów zagadkowych.

Autor wyraża preferencje dla surowca Doom 2016 , porównując go pozytywnie z cięższymi, mniej wyrafinowanymi pracami niektórych pasm metalcore. Doom Eternal, choć doskonałe, jest postrzegane jako bardziej dopracowane, mniej wpływowe doświadczenie.

• Doom: The Dark Eges przedstawia fascynujący nowy rozdział. Początkowe spojrzenie sugerują ścieżkę dźwiękową inspirowaną zarówno klasycznym, jak i nowoczesnym metalem, dostosowując się do zaktualizowanej walki gry. Wydaje się, że kompozytorzy wykończeni (znani z Borderlands 3 i The Callisto Protocol ) czerpią inspirację z ciężkich awarii Knocked Loose, a jednocześnie zawierają elementy thrash metalowe przypominające oryginalne Doom *.

Wolniej, bardziej celowa walka Dark Ages , z bitwami mechowymi i smoczymi walkami, wymaga wszechstronnej ścieżki dźwiękowej zdolnej zarówno do miażdżącego ciężkości, jak i lżejszych, bardziej zwinnych chwil. Połączenie intensywności Knocked Loose i elementów inspirowanych thrashami tworzy obiecujący krajobraz dźwiękowy.

Autor wyraża optymizm na temat The Dark Ages , przewidując ścieżkę dźwiękową, która opiera się na dziedzictwie serii i szerszej ewolucji muzyki metalowej. Unikalne dodatki gry (walka mech, mitologiczne stworzenia) równolegle eksperymentalności gatunku, pokazując ekscytującą kombinację klasycznych i współczesnych wpływów. Autor podsumowuje, wyrażając emocje związane z potencjałem nowego ulubionego metalowego albumu towarzyszącego wydaniu gry.

IMGP%