Taro noemt ICO een revolutionair gaming -meesterwerk

Yoko Taro, de visionair achter Nier: Automata en Drakengard , hebben onlangs de diepgaande impact van ICO op videogames als artistiek medium besproken. Uitgebracht in 2001 voor de PlayStation 2, bereikte ICO snel cultstatus, gevierd om zijn minimalistische ontwerp en suggestieve, woordeloze verhalen.

Taro benadrukte de revolutionaire kernmechaniek van het spel - Yorda geleid door haar hand vast te houden - als een radicale afwijking van gevestigde gameplay -conventies. Hij merkte op: "Als ICO je in plaats daarvan een koffer had gedragen, zou het in plaats daarvan ongelooflijk frustrerend zijn geweest." Deze eenvoudige handeling van het leiden van een ander personage, benadrukte Taro, was baanbrekend en daagde het heersende begrip van spelersinteractie uit.

Destijds gaf een succesvol spelontwerp vaak prioriteit aan boeiende gameplay, zelfs met simplistische visuals. ICO gaf echter prioriteit aan emotionele resonantie en thematische diepte boven puur mechanische innovatie. Taro gelooft dat ICO heeft aangetoond dat kunst en het verhaal hun rol als louter verfraaiingen kunnen overstijgen en integraal kunnen worden voor de algehele ervaring.

Taro noemde ICO 'Epoch Making' en loofde zijn demonstratie dat videogames een diepgaande betekenis konden overbrengen door subtiele interacties en sfeervolle ontwerp.

Naast ICO citeerde Taro twee andere invloedrijke titels: Undertale van Toby Fox en Limbo van PlayDead. Hij voerde aan dat deze spellen, samen met ICO , de expressieve mogelijkheden van interactieve media hebben uitgebreid, wat het vermogen van videogames voor diepe emotionele en intellectuele betrokkenheid bewees.

Taro's bewondering voor deze games biedt waardevol inzicht in de creatieve invloeden die zijn eigen werk vormgeven en onderstrepen de voortdurende evolutie van videogames als een krachtige en veelzijdige kunstvorm.