Speel Fable 2 nu, wacht niet op Fable

Begraven als een soort vervloekte schat onderaan de aflevering van deze week van de officiële Xbox-podcast was nieuws over de langverwachte fabel van Playground Games. Ik noem het "schat" omdat het een zeldzame glimp van gameplay bevatte, maar "vervloekt" omdat het met dat gevreesde voorbehoud kwam dat gepaard gaat met zoveel ontwikkelingsupdates: een vertraging. Eenmaal gepland om dit jaar te lanceren, is Fable nu ingesteld voor een release van 2026.

Vertragingen zijn natuurlijk over het algemeen geen voorbode van ondergang, ondanks het pijnlijke wachten dat ze toebrengen. In het geval van Fable is dit hopelijk een teken van een rijk gedetailleerde wereld die gewoon meer tijd nodig heeft om te bloeien. Maar dat extra jaar van wachten kan goed worden gebruikt: er is geen betere tijd om de fable -games te spelen. In het bijzonder zou ik je aansporen om Fable 2, het hoogtepunt van de serie te proberen en (her) te ontdekken wat een vreemde en unieke RPG Lionhead Studios '2008 Classic is.

Volgens de normen van het rollenspel van vandaag is Fable 2 echt ongebruikelijk. Zelfs vergeleken met de tijdgenoten van 2008, waaronder mensen als Fallout 3 en de vroege 3D -spellen van Bioware, valt het op met zijn unieke visie. Terwijl Fable 2 een vrij traditionele campagnestructuur heeft, met een lineair hoofdverhaal en een eclectische verzameling optionele side -quests, zijn de RPG -systemen ver verwijderd van de ingewikkelde statblokken van Oblivion en Neverwinter Nights. Het stroomlijnt deze elementen om een ​​ongelooflijk benaderbare ervaring te creëren, perfect voor degenen die een D & D -karakterblad vinden dat zo ontcijferbaar is als hiërogliefen.

Slechts zes hoofdvaardigheden regelen uw gezondheidspool, kracht en snelheid. Er is slechts één schadestatus om te overwegen voor wapens, en geen voor pantser of buffende accessoires. Gevechten, overheersend in de meeste missies, blijft eenvoudig maar boeiend, versterkt door creatieve spellcasting, zoals de vermakelijke chaos -spreuk, die vijanden dwingt om te dansen en vloeren te schrobben. Zelfs de dood is soepel, met de enige boete als een kleine XP -aftrek.

Kortom, Fable 2 is de RPG voor degenen die nieuw zijn in het genre. In 2008, toen de uitgestrekte wereld van Oblivion misschien overweldigend had gevoeld, bood Albion van Fable 2 een beter beheersbare reeks kleine, gemakkelijk te navigeren kaarten. Je kunt vrijelijk tussen deze gebieden verplaatsen, en met je trouwe hondengezel die je waarschuwt voor avonturen, kun je verder verkennen voorbij de gebaande paden om geheimen zoals begraven schat, gezonken grotten en de puzzel-beladen demon deuren te ontdekken. Dit geeft de wereld een gevoel van schaal en kansen die zijn werkelijke omvang schaadt. De geografie van Albion is echter enigszins beperkend en leidt u naar lineaire paden van het ene oriëntatiepunt naar het andere, waardoor het minder wordt om te verdwalen in de traditionele zin.

Hoewel de fysieke uitgestrektheid van Albion mogelijk niet vergelijkt met de enorme werelden van BioWare's Infinity Engine Games of Bethesda's Morrowind, beoordeelt het volgens moderne of hedendaagse RPG -normen een slechte dienst. De focus van Fable 2 ligt niet op het verkennen van verre bergen of het verdiepen van kerkers met talloze routes, maar eerder op een wereld die wemelt van het leven. Bekeken door de lens van een spel zoals Maxis 'The Sims, presenteert Fable 2 een opmerkelijke simulatie van de samenleving.

Albion werkt als een vreemd, organisch uurwerkorganisme. Elke ochtend, terwijl de zon opkomt, beginnen de inwoners hun dagelijkse routines. Town Criers kondigen winkelopeningen aan en herinneren, terwijl de nacht valt, iedereen aan het late uur herinneren. Net als gezinnen in de Sims heeft elke burger van Albion een innerlijk leven, gedreven door hun rollen, likes en antipathieën. Via een steeds groter wordende bibliotheek met gebaren kunt u niet-hostiele karakters verrukken, beledigen, indruk maken of verleiden. Een goed uitgevoerde scheet kan pubbezoekers in hun bieren huilen, terwijl ze wijzen en om kinderen lachten, ze naar hun ouders kunnen laten rennen. Met deze emoties kunt u de mensen van Albion beïnvloeden, hen charmeren met uw heldendom of ze vervreemden met uw schurk. Hoewel we het vaak hebben over reactieve NPC's en Living Game Worlds, komt niets helemaal overeen met de unieke aanpak van Fable 2.

Als een held met een Capital H, bestemd voor grote avonturen, pestende bandieten en het vinden van schat, is Fable 2 nog aantrekkelijker als je jezelf onderdompelt in zijn samenleving. Bijna elk gebouw in Albion is beschikbaar voor aankoop, of het nu huizen of winkels zijn, en u kunt ze kopen met geld verdiend met banen zoals houtsnij of smeden, die rustgevende afleidingen worden. Met een huissleutel in de hand, kunt u een verhuurder worden, eerlijke of buitensporige huurprijzen worden of het uw huis maken, u naar uw smaak inrichten. Dan is er de volgende stap: de meest aantrekkelijke NPC najagen door herhaaldelijk hun favoriete emote te gebruiken totdat ze in je bed vallen, wat leidt tot een komische romantiek en uiteindelijk een baby. Individueel voelen deze componenten kunstmatig aan, maar samen creëren ze een echt gevoel voor leven.

Weinigen of geen RPG's hebben in dit opzicht de voorsprong van Fable gevolgd. Zelfs de torenhoge prestaties van Baldur's Gate 3 bevatten geen organische romances of gameplay van onroerend goed. Het authentieke levensgevoel van Albion vindt echter een meer onverwachte opvolger in Red Dead Redemption 2. Rockstar's recreatie van het Oude Westen is zeer responsief, met NPC's die geloofwaardig reageren op uw aanwezigheid en gedrag. Elke NPC kan worden interactie met het gebruik van een systeem dat doet denken aan de gebaren van Fable 2, en uw houding kan genieten of ergeren. Hoewel de meeste interacties eenvoudig zijn, kunnen degenen die u op meer zinvolle manieren aanraakt, u later herinneren en u later terugbetalen. Als de nieuwe fabel van de Playground is om trouw te blijven aan de oorsprong van zijn oorsprong, zou het inspiratie moeten halen uit de levende wereld van Rockstar in plaats van de huidige trend van op tafel geïnspireerde RPG's.

Er zijn andere essentiële elementen die de speeltuin moet behouden. Fable's ongelooflijk Britse gevoel voor humor moet worden gehandhaafd, met zijn droge, geestige satire van het klassensysteem en een gezonde dosis humor. Het spel moet ook een cast van geliefde thespians bevatten, zoals te zien met Richard Ayoade en Matt King in trailers. Maar misschien wel het belangrijkste, buiten de bruisende wereld, is Lionhead's kenmerkende benadering van goed en kwaad.

Peter Molyneux, de oprichter van Lionhead Studios en hoofdontwerper van de Fable -serie, is altijd gefascineerd geweest door de tweedeling van goed en kwaad. Dit blijkt uit het eerste project van de studio, het God Game Black & White, en ging door de hele carrière van Molyneux, inclusief zijn aankomende Masters of Albion. Maar de benadering van Lionhead voor de keuze van de spelers is verre van de genuanceerde beslissingen die worden gezien in de beste werken van Witcher of Bioware. In Fable 2 zijn uw keuzes puur engelachtig of verachtelijk demonisch, zonder grijs gebied ertussenin. Het gedijt op komische uitersten; Een vroege side -quest kan je misschien ongedierte uit het magazijn van een handelaar opruimen of al zijn aandelen vernietigen. Later kan een geest die zelfmoord pleegde nadat hij op het altaar was gewist, je zou vragen om zijn voormalige minnaar te kwellen, met je enige opties om van haar leven een levende hel te maken of met haar te trouwen.

Het afgelopen decennium van RPG -ontwikkeling heeft de ultieme speler -expressie benadrukt door keuzes die een spectrum van menselijk gedrag verkennen. Morele dilemma's worden nu als complexer gezien dan het kiezen tussen het redden van kinderen of het levend verbranden. Fable gedijt echter op binaire keuzes. Het geniet van de gelegenheid voor jou om de meest heroïsche held of de meest gruwelijke schurk te zijn. Dit werd vastgesteld in de eerste game, waar het kiezen van kwade opties ertoe zou kunnen leiden dat je personage duivelhoorns groeit, maar het bloeide echt in Fable 2. De speurtochten van het vervolg om goede of slechte paden te bieden op rijkere, creatievere manieren, terwijl de reactieve wereld je acties in staat stelt om je reputatie en morele afstemming vorm te geven. Moreel gerichte resultaten in RPG's kunnen vaak underwhelming aanvoelen omdat ze zich richten op de middelste grond in plaats van op de uitersten. Fable 2 omarmt echter de uitersten, waardoor je vol kunt gaan met bijpassende bliksemkrachten, en het werkt omdat het slechts twee paden heeft om te jongleren.

Het is nog niet duidelijk of Playground Games deze essentie van Fable zullen vastleggen. Hoewel de ontwikkelingsupdate van deze week 50 seconden pre-alpha gameplay-beelden omvatte, bracht het niet volledig de authentieke fable-ervaring over, afgezien van de verplichte kippenschop. Maar een minuut van contextloze beelden kunnen het hele verhaal niet vertellen.

Wat we in die korte seconden kunnen zien, is een meer gedetailleerde wereld dan Fable ooit heeft gezien. Het paard van de hoofdpersoon suggereert een meer open wereld dan de 360-tijdperk spellen, en de weergegeven bos wijzen op de mogelijkheid om echt te verdwalen in deze nieuwe Albion. Het korte stadsschot, dicht en vol leven, geeft hoop dat speeltuinspellen trouw zijn gebleven aan de Sims-achtige simulatie van de samenleving die Fable 2 zo uniek maakt. Ik kijk ernaar uit om met zijn kinderen om te gaan, te dansen op pubtafels en wervelwind romances achter de groene kruideniers te hebben.

Maar dat alles is een jaar verwijderd. In de tussentijd kunt u Fable 2 voor het eerst opnieuw bezoeken of Fable 2 ervaren. Je zult snel begrijpen waarom het zo geliefd is en waarom het cruciaal is voor speeltuinspellen om al zijn eigenaardigheden te behouden. Wat we niet nodig hebben, is een fable opnieuw bedacht als een Witcher-kloon, een poort-alike van Baldur of een RPG in Dragon Age-stijl. We hebben gewoon Fable nodig om fabel te zijn, scheten en zo.